پیاز چیک و جو
لوبیا چشم بز و لوبیای سبز، هر چند اغلب با یکدیگر اشتباه گرفته میشوند، اما دو نوع مختلف از پروتئینهای گیاهی هستند که منافع غذایی و قابلیتهای کulinاری شگفتانگیزی دارند. لوبیا چشم بز، پروتئینهای کوچک و گردی هستند که پوست سبز و در داخل گوشت زرد دارند و معمولاً در آشپزی آسیایی و برای تخمیر استفاده میشوند. این لوبیاها پروتئین، فیبر، آنتیاکسیدانها و مواد معدنی ضروری را در خود جمع آوری کردهاند. آنها به خاطر سادگی هضم و انعطافپذیری در غذاهای شیرین و مالح معروف هستند. لوبیای سبز، که به آن لوبیای ریش یا لوبیای شکسته نیز گفته میشود، خیشومهای طولانیتری هستند که میتوانند کاملاً خورده شوند. آنها به خاطر متن خشک و رنگ سبز روشن خود، گزینهای محبوب در آشپزیهای مختلف جهانی هستند. هر دو نوع به دلیل روشهای پایدار کاشت خود که آب و سماد کمی نیاز دارند و با فیکسیشن نیتروژن کیفیت خاک را بهبود میبخشند، جشن گرفته میشوند. این پروتئینها در فناوری غذای مدرن توجه زیادی را جلب کردهاند و کاربردهایی از روشهای پخت سنتی تا استخراج پروتئین نوآورانه و جایگزینهای گوشت گیاهی دارند. تکنیکهای پردازش آنها شامل خشک کردن یخی، تبدیل به پودر و ادغام در غذاهای عملکردی شده است که نیاز روزافزون به منابع پروتئین گیاهی و مغذی را برآورده میکند.